بررسی تأثیر تمرینات متوسط وشدید بر فاکتورهای گرلین و گلوکز در موشهای نرچاق نژاد اسپراگوداولی

هدف از انجام این پژوهش مطالعه تغییرات احتمالی هورمون گرلین و گلوکز پلاسما به دنبال هشت هفته فعالیت ورزشی با شدتهای متفاوت در موش های نر چاق نژاد اسپراگوداولی بود. به همین منظور 75 سر رت نر بالغ دو ماهه از نژاد اسپراگوداولی به روش تصادفی از آزمایشگاه حیوانات انتخاب گردید. موش ها به مدت یک ماه از طریق تحریک اشتها با کاهو و سبزیجات چاق شدند و از میانگین وزنی 15±240 گرم به 20±320 گرم رسیدند وسپس به طور تصادفی به سه گروه کنترل(25n=)؛ و گروههای تمرین با شدت های متوسط (25n=) و زیاد (25n=) تقسیم شدند. گروه کنترل هیچگونه برنامه تمرینی نداشت. برنامه تمرینی شامل دویدن روی تردمیل جوندگان بود که به مدت هشت هفته بطول انجامید. در پایان پژوهش جهت اندازه گیری هورمون نوروپپتیدy و لیپوپروتئین های پلاسما، از قلب موش ها نمونه خونی گرفته شد. جهت محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی، و برای بررسی معنادار بودن اختلاف موجود بین گروهها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین گرلین در گروههای کنترل، تمرین با شدت زیاد و متوسط تفاوت معناداری وجود دارد و این تفاوت بین گروه کنترل با گروههای تمرین با شدت زیاد و متوسط می باشد. همچنین، بین میانگین گلوکز در گروه های کنترل، تمرین با شدت زیاد و متوسط تفاوت معناداری وجود داشت و این تفاوت بین میانگین گروه شدید و گروههای متوسط و کنترل وجود داشت. در نهایت این پژوهش نشان داد انجام فعالیت ورزشی باعث تعادل منفی انرژی در موش ها به سمت افزایش وزن و تجمع چربی در بدن می شود و این نشانه عدم تعادل مزمن بین مقدار انرژی جذب شده و میزان مصرف انرژی است و بنابراین به منظور جبران این تعادل منفی انرژی، میزان هورمون گرلین پلاسما افزایش می یابد.